روشهای ساخت پايين به بالا
دو روش جهت رسيدن به مقياس نانو وجود دارد؛ كاهش ابعاد از بالا به پايين، يا افزايش ابعاد از پايين به بالا. اين دو روش، دراساس متفاوت ميباشند، هم در روش ايجاد ساختارها و هم در اساس علمی كه آنها را محتمل ميسازد.
روش بالا به پايين (Top-down) مستلزم كاهش اندازه تا كوچكترين حد يعنی تا مقياس نانو ميباشد. اين روش در اساس مستلزم تراشيدن چيزهای بزرگتر و رسيدن به ساختارهای نانو ميباشد. نانوتكنولوژی "بالا به پايين" اولين موردی ميباشد كه از دامنه نانوالكترونيك و نانومهندسی فراتر رفتهاست. بهعنوان يكی از كاربردهای اوليه اين روش ميتوان به توسعه نانوفوتونيك، ارتباط الكترونيك و فوتونيك در مقياس نانو اشاره كرد .
اين تكنولوژی، روشهايی مانند ليتوگرافی پرتوالكترونی، برگرفته از ميكروالكترونيك، برای ايجاد سيستمهای ميكروالكترومكانيكی (MEMS) ارائه ميدهد. البته محدوديتهای فيزيكی برای اين روش (Top-down) وجود دارد . . .
مثلاً هرگاه ابعاد مواد به مقياس اتمی ميرسد و فرآيندهای توليد، ناچار از دستكاری مولكولها منفرد مواد ميشوند، نيروها و عكسالعملهای بين مولكولهای منفرد آشكار ميشود و مباحث جديدی بايد درنظر گرفتهشود.
روشهای "پايين به بالا" مستلزم دستكاری اتمها و مولكولهای منفرد ميباشد. نانوتكنولوژی "پايين به بالا" معمولاً خودسامانی كنترل شده اتمها و مولكولها و تبديل آنها به نانو ساختارها ميباشد. در اين روش، جايی كه اتمها و مولكولها برای ايجاد ساختارهايی مانند كريستالها يا سلولهای زنده تركيب ميشوند به فرآيندهای زيستی و شيميايی شباهت بسيار نزديكی دارند. اساساً ايجاد يك سلول زنده يا يك دانه برف نمونههای از نانوتكنولوژی طبيعی ميباشد.
روش "بالا به پايين" كه از ميكروالكترونيك اقتباس شده است و برای نانوتكنولوژی ارتقاء داده شده است. روشهای "بالا به پايين" در ميكروسازی خيلی كاملتر از روشهای "بالا به پايين" در نانوسازی ميباشد.
منبع:
http://mehdysite.blogfa.com/
با سلام