شيمي‌دانان دانشگاه رايس، در ادامه كار سال گذشته خود براي ساخت اولين
ماشين تك مولكولي، اولين نسخه موتوري شده اين نانوماشين را ساختند.
جيم‌تور
رهبر اين گروه تحقيقاتي مي‌گويد: ما به دنبال ساخت از پايين به بالا (هر
بار يك مولكول)، شبيه همان روش‌هاي بي‌شماري كه سلول‌هاي زيستي از آنزيم‌ها
براي آرايش پروتئين‌ها و ابرمولكول‌هاي ديگر استفاده مي‌كنند؛ هستيم. هر
چيزي كه در زيست‌شناسي ايجاد مي‌شود- از درخت redwood گرفته تا وال- با روش
هر بار يك مولكول ساخته شده‌اند. نانوماشين‌ها و انتقال دهنده‌هاي سنتزي
ديگر، راه را براي جايگزين مناسب براي سيستم‌هاي پايين به بالا در جايي كه
روش‌هاي زيستي عملي نيستند؛ تسهيل مي‌كنند."
اين
مدل موتوري شده نانوماشين به وسيله نور نيرو مي‌گيرد. موتور چرخشي آن، يك
قالب مولكولي است كه به وسيله بن‌فرينگا در دانشگاه گرونينگن هلند، توسعه
داده شده و به وسيله گروه جيم تور اصلاح شده و در نهايت آن را به شاسي اين
نانوماشين متصل كردند. موقعي كه نور اين موتور را روشن مي‌كند؛ موتور در يك
جهت مي‌چرخد و همانند يك چرخ پارو مانند، ماشين را به جلو حركت مي‌دهد.
اين
نانوماشين شامل يك شاسي صلب و چهار چرخ آلكيني كه آزادانه و مستقل از هم
مي‌چرخند، است. چهار چرخ باكي‌بالي كه در نسخه قبلي اين نانوماشين استفاده
مي‌شد، انرژي را هدر مي‌دادند بنابر اين مولكول‌هاي كروي كربن، هيدروژن و
بور معروف به كربوران- p، جايگزين آنها شدند.
آزمايش اوليه در حمام
تولوئن انجام شد و مشخص شد كه اين موتور همان طوري كه طراحي شده بود با نور
روشن مي‌شود. آزمايش‌هاي بعدي براي تعيين اين است كه آيا اين نانوماشين
مي‌تواند روي يك سطح صاف حركت كند؟
اين نانوماشين كه حدود 3 تا 4
نانومتر است، حدوداً همان پهناي يك رشته DNA را دارد اما خيلي كوتاه‌تر از
آن است. حدود 20 هزار تا از اين نانوماشين‌ها را مي‌توان در كنار هم و در
طولي به اندازه قطر يك تار مو، قرار داد. اين نانوماشين‌ها اولين وسايل
نقليه نانومقياس هستند كه يك موتور داخلي دارند.
ارسال نظر برای این مطلب
اطلاعات کاربری
با سلامآرشیو
آمار سایت